همین نزدیکیست

صبحها می آیم زل می زنم به این صفحه مانیتور، کاغذهای یادداشت چسبانده ام بغل صفحه اش و یکی یکی کنارشان تیک می زنم، یعنی انجام شد. از کارهای اداری گرفته تا شخصی، پی گیری نامه فلان، تکمیل فلان پروژه، پرداخت وام و ... . انقدر روزها پی در پی هم سریع می گذرند و اینقدر شبیه هم می شوند که بعضی وقتها نمی توانم از هم تشخیص شان بدهم. روزها پشت مانیتور تا عصر و عصرها توی خانه بسیار شبیه هم و دوباره صبح است و باید بیایم سر کار. اما واقعا دنبال چه می گردم توی همه این توالی. یک چیزی بود که خیلی مهم بود. همان چیزی که گم کرده ام. راستی چی بود؟